You're lucky, Today is the best boat!
Door: Joost van Vugt
29 Januari 2012 | Thailand, Bangkok
Het is 27 januari, dus Niels is vandaag jarig en bereikt de prachtige leeftijd van 28 jaar.
Leon voelt zich gelukkig weer fit genoeg, zodat we met zijn drien op excursie gaan.
Dit is zo'n dag dat foto's al bijna het hele verhaal vertellen, dus kijk maar mee:
- We beginnen met vlot-'raften', maar dat is in het echt een stuk minder spannend dan in de folder. We dobberen 40 minuten lang samen met 10 andere toeristen op een banmboevlot stroomafwaarts.
- Daarna olifant rijden. Behoorlijk toeritisch, maar je moet het een keer gedaan hebben. En.... de foto's zijn leuk.
- De rest van de excursie gaat over 'Death Railway' en kan je misschien bekend voorkomen door de film 'Bridge over the river Kwai'. Hier kort het verhaal: In de tweede wereldoorlog hebben japanners tienduizenden 'vijanden', waaronder nederland gevangen genomen en 14 maanden te werk gesteld in Thailand en Birma. Ze moesten een spoorverbinding aanleggen van Thailand naar Birma, zodat de Japanners gemakkelijk benodigdheden konden vervoeren naar het gevechtsfront in Birma. Dit leidde tot verschikkelijke ervaring van uitbuiting, marteling en lange werkdagen tot 18 uur/dag in een tropisch klimaat. De laatste jaren zijn ook veel Aziaten te werkgesteld om het tempo op te voeren. Van beiden groepen zijn duizenden mensen overleden.
- We bezoeken eerst een museum en dan het daarbij gelegen 'Hell-fire-pass'. Een plek waar men met simpel gereedschap (vrijwel met de hand) door een rots moest kappen. De hitte die we ervaren, vergroot het respect voor deze mensen toendertijd.
- Via een toeristentreintje bereiken we uiteindelijk de Bridge over the river Kwai, waar ons mooie hotel ligt.\
- Niels is jarig en ontvangt van het hotelpersoneel een Thaise taart en een verjaardagskaart waar alle personeel een speciale boodschap voor Niels op heeft geschreven.
- We geven Niels het kado dat ik namens Rudi vanuit nederland heb meegenomen. Niels is er blij mee. Hij heeft tot nu toe zelfs op het punt gestaan om hier een vliegenmepper te kopen.
De volgende dag maken we de lange reis naar het zuiden, op weg naar het eiland Ko Tao. We kiezen ervoor om per bus te gaan en niet met de nachttrein. We hebben gehoord dat die langzaam gaat en slechte bedden. Om 17.00 zijn we al in Chumpon, dat vlakbij de haven ligt. We worden aangesproken door een vrouw van een guesthouse. We hebben de keuze om de langzame Nightboat van 23.00 te pakken die er 6 uur over doet of om de snelle boot te pakken, die de volgen ochtend om 7.00 vertrekt en een reistijd heeft van 2 uur. Ze overtuigd ons om de Nightboat te pakken, omdat het goedkoper is (je bespaart er een overnachting mee uit) en er zijn bedden op de boot.
We worden samen met enkele andere toeristen per taxi naar de rivier gebracht waar een oud en roestig schip opduikt. Men is nog druk bezig om het ruim vol te laden met goederen. Dan zien we ons slaapvertrek. Het is een benauwde slaapzaal met stapelbedden, waar alle passagiers: toeristen, Thaien, mannen, vrouwen, kinderen moeten slapen. De twijffel slaat toe. Kunnen we hier wel slapen? Leon zoekt reddingssloepen, maar vindt alleen wat reddingsvesten. We denken terug aan wat de vrouw in het guesthouse zei: You're lucky. Today is the best Boat." We voelen ons bedonderd, maar besluiten toch te blijven. Wat een verschil met het luxe hotel van afgelopen nacht. Dan loopt er een toeristenstel van ongeveer 50 jaar de slaapkabine in. "Are there no other cabines" Het antwoord is "no" en ze kijken elaar moedeloos aan. Als de boot vertrekt zit er maar 1 ding op. Proberen te slapen. Naast me ligt op de grond op een matras een gezin met een baby van een paar maanden oud. Gelukkig blijft die stil en slapen we wonderwel door totdat de boot om 5.30 aankomt op het eiland. Het is nog donker en de hotels zijn nog gesloten. Als het licht is geworden checken we in bij een hotel aan het strand en boeken een boottochtje om het eiland. Na nog een paar uurtjes bijslapen worden weer naar de haven gebracht en stappen op een 'snorkel-boot'. Ko Tao is een eiland van slechts 20 vierkante kilometer. 15 jaar geleden was het nog een Robinson-eiland zonder electr. Nu staat het bekend als 1 van de beste plekken in Thailand om te duiken. De boot stopt op 4 plekken waar we gewapend met snorkel het water in duiken. Ongelooflijk hoevel vissen hier zwemmen en hoe helder het water is. Mooiste ervaring in Thailand tot nu toe. Niels en Leon zwaaien onder water en wijzen naar iets. 'Ah' het is een kleine haaisoort en gelukkig ongevaarlijk. Tenslotte komen we op eiland Nan Yuan waar je vanuit het hoogste punt een prachtig uitzicht hebt.
Vanavond gaan we nog op stap en morgen varen we naar het eiland Ko Pangan waar over enkele dagen the half-moon party in een jungle zal plaatsvinden.
Leon voelt zich gelukkig weer fit genoeg, zodat we met zijn drien op excursie gaan.
Dit is zo'n dag dat foto's al bijna het hele verhaal vertellen, dus kijk maar mee:
- We beginnen met vlot-'raften', maar dat is in het echt een stuk minder spannend dan in de folder. We dobberen 40 minuten lang samen met 10 andere toeristen op een banmboevlot stroomafwaarts.
- Daarna olifant rijden. Behoorlijk toeritisch, maar je moet het een keer gedaan hebben. En.... de foto's zijn leuk.
- De rest van de excursie gaat over 'Death Railway' en kan je misschien bekend voorkomen door de film 'Bridge over the river Kwai'. Hier kort het verhaal: In de tweede wereldoorlog hebben japanners tienduizenden 'vijanden', waaronder nederland gevangen genomen en 14 maanden te werk gesteld in Thailand en Birma. Ze moesten een spoorverbinding aanleggen van Thailand naar Birma, zodat de Japanners gemakkelijk benodigdheden konden vervoeren naar het gevechtsfront in Birma. Dit leidde tot verschikkelijke ervaring van uitbuiting, marteling en lange werkdagen tot 18 uur/dag in een tropisch klimaat. De laatste jaren zijn ook veel Aziaten te werkgesteld om het tempo op te voeren. Van beiden groepen zijn duizenden mensen overleden.
- We bezoeken eerst een museum en dan het daarbij gelegen 'Hell-fire-pass'. Een plek waar men met simpel gereedschap (vrijwel met de hand) door een rots moest kappen. De hitte die we ervaren, vergroot het respect voor deze mensen toendertijd.
- Via een toeristentreintje bereiken we uiteindelijk de Bridge over the river Kwai, waar ons mooie hotel ligt.\
- Niels is jarig en ontvangt van het hotelpersoneel een Thaise taart en een verjaardagskaart waar alle personeel een speciale boodschap voor Niels op heeft geschreven.
- We geven Niels het kado dat ik namens Rudi vanuit nederland heb meegenomen. Niels is er blij mee. Hij heeft tot nu toe zelfs op het punt gestaan om hier een vliegenmepper te kopen.
De volgende dag maken we de lange reis naar het zuiden, op weg naar het eiland Ko Tao. We kiezen ervoor om per bus te gaan en niet met de nachttrein. We hebben gehoord dat die langzaam gaat en slechte bedden. Om 17.00 zijn we al in Chumpon, dat vlakbij de haven ligt. We worden aangesproken door een vrouw van een guesthouse. We hebben de keuze om de langzame Nightboat van 23.00 te pakken die er 6 uur over doet of om de snelle boot te pakken, die de volgen ochtend om 7.00 vertrekt en een reistijd heeft van 2 uur. Ze overtuigd ons om de Nightboat te pakken, omdat het goedkoper is (je bespaart er een overnachting mee uit) en er zijn bedden op de boot.
We worden samen met enkele andere toeristen per taxi naar de rivier gebracht waar een oud en roestig schip opduikt. Men is nog druk bezig om het ruim vol te laden met goederen. Dan zien we ons slaapvertrek. Het is een benauwde slaapzaal met stapelbedden, waar alle passagiers: toeristen, Thaien, mannen, vrouwen, kinderen moeten slapen. De twijffel slaat toe. Kunnen we hier wel slapen? Leon zoekt reddingssloepen, maar vindt alleen wat reddingsvesten. We denken terug aan wat de vrouw in het guesthouse zei: You're lucky. Today is the best Boat." We voelen ons bedonderd, maar besluiten toch te blijven. Wat een verschil met het luxe hotel van afgelopen nacht. Dan loopt er een toeristenstel van ongeveer 50 jaar de slaapkabine in. "Are there no other cabines" Het antwoord is "no" en ze kijken elaar moedeloos aan. Als de boot vertrekt zit er maar 1 ding op. Proberen te slapen. Naast me ligt op de grond op een matras een gezin met een baby van een paar maanden oud. Gelukkig blijft die stil en slapen we wonderwel door totdat de boot om 5.30 aankomt op het eiland. Het is nog donker en de hotels zijn nog gesloten. Als het licht is geworden checken we in bij een hotel aan het strand en boeken een boottochtje om het eiland. Na nog een paar uurtjes bijslapen worden weer naar de haven gebracht en stappen op een 'snorkel-boot'. Ko Tao is een eiland van slechts 20 vierkante kilometer. 15 jaar geleden was het nog een Robinson-eiland zonder electr. Nu staat het bekend als 1 van de beste plekken in Thailand om te duiken. De boot stopt op 4 plekken waar we gewapend met snorkel het water in duiken. Ongelooflijk hoevel vissen hier zwemmen en hoe helder het water is. Mooiste ervaring in Thailand tot nu toe. Niels en Leon zwaaien onder water en wijzen naar iets. 'Ah' het is een kleine haaisoort en gelukkig ongevaarlijk. Tenslotte komen we op eiland Nan Yuan waar je vanuit het hoogste punt een prachtig uitzicht hebt.
Vanavond gaan we nog op stap en morgen varen we naar het eiland Ko Pangan waar over enkele dagen the half-moon party in een jungle zal plaatsvinden.
-
30 Januari 2012 - 06:39
Leon En Niels:
Zo even een controle om te kijken wat Joost allemaal schrijft. De leuke anecdotes missen nog, dus bij deze!
- Joost loopt de hele dag op bergschoenen omdat anders zijn rugzak te zwaar is. Wij op luchtige slippertjes
- de boot was een hel, Niels en ik hadden het geluk naast het plaatselijke varken te mogen liggen. Vrouwelijk trouwens, het gesnurk kwam boven het geluid van de motor uit en dat wil wat zeggen!!
- Niels het liefst de airco op 15 graden zet en dan gaat slapen met zijn das om!
- Leon al vele bijnamen heeft gehad, skinhead, army guy, monnik, strong guy, big boss
- We gisteren bij een ver familielid van jos vertappen in de bus hebben gezeten. De chauffeur reed op hoogst oncomfortabele manier met 130 km/h over de binnenwegen.
- We blij waren dat de vrouw van 80 met de safari mee was. Niels en ik waren er al snel over uit dat mochten we een tijger tegenkomen we haar zouden opofferen als tijgervoer. Na dit besluit liepen we opeens een stuk relaxter door de jungle.
- het vanmiddag toch eens tijd wordt om Joost een thaise massage aan te bieden, hij heeft namelijk zijn rug verbrand hahaha
groeten Leon en Niels -
30 Januari 2012 - 06:42
Leon En Niels:
Nog een klein belangrijk detail vergeten, mocht je ooit op reis gaan en naar het vliegveld moeten.
De wijze tip: Zet meteen je Tomtom aan, kan je zo dik een half uur schelen;-)
Ruben in ieder geval nog bedankt voor het brengen.
Groeten weer -
30 Januari 2012 - 10:39
Brigitte:
Van je reisgenoten moet je het maar hebben!!! En hopen dat je ook weer opgehaald wordt als je weer huiswaarts wilt !!! Maar dank voor de toevoeging, geniet ze samen en hou het gezellig! Groetjes -
31 Januari 2012 - 17:40
Anouk:
Leon en Niels: dank voor de illustrerende anekdotes, hilarisch! :-D -
01 Februari 2012 - 15:58
Anja Schellekens:
Hoi samen.
Leuk om alles te lezen wat jullie meemaken. Ook Leon en Niels bedankt voor de toevoegingen. Nog twee toevoegingen van mij uit:
Dat "toeristentreintje", is een échte trein: bij ons zaten er veel Thai die gewoon van en naar hun werk gingen....
Die Nederlandse soldaten die aan de Birma railroad hebben gebouwd, waren in Indonesië gevangen genomen, getransporteerd naar Thailand door de Jappen! Kei leuk om foto's te zien van exact dezelfde plekken dan wij waren. Ook erg indrukwekkend.
Geniet nog de laatste dagen....
Groetjes Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
